Ἀπoλυτίκιον Ἦχος δ'

Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ κράζει μεγάλῃ τῇ φωνή·

Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ,

καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου·

καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί,

καὶ θνῄσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί,

ἀλλ' ὡς θυσίαν ἄμωμον, προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι.

Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.